"لاوه لاوه".. شعرێگ ئه‌ڕا مناڵه‌يل
چه‌وه‌یلد پڒ له هساره‌ێ خه‌وه
دۊیهت شیرین شه‌كه‌تی ده‌ر كه‌ر
مانگه شه‌و ڕشیه‌ێ وه خه‌ڵوه‌ت تۆ
دۆنیا مه‌نیه وه ئه‌زره‌ت تۆ
عه‌رووسانه‌گه‌د بگر وه باوش
تو دۊیهت منی، ئه‌وه دۊیهت تۆ
لاوه لاوه لا، ده‌رده‌گه‌د وه لیم
به‌و تا گه‌رد یه‌ك گیسێ بچنیم
بوه‌یمه‌ێ ته‌فریح، بوه‌یمه‌ێ بازاڒ
شه‌ۊ ڒه‌نگینێگ ئڒاێ بسێنیم
عه‌رووسانه‌گه‌د نیشدێه‌سه ئێرا
چه‌وێ ها تنه‌و وه ته‌ك و ته‌نیا
هه‌میشه ها لاد، چ هاوڒێگه
وه ناو هیچ حاڵێگ نیه‌یلێده‌د وه جا
لاوه لاوه لا، گوڵ بایمه
دڵد نیه‌شكنێ، خه‌نه‌ێ دایمه
عه‌رووسانه‌گه‌د چه‌نێ عه‌زیزه
عه‌رووسانه‌گه‌د چه‌نێ ئایمه
هه‌رچه‌ن چۊ مناڵ بێ زووانێگه
ئه‌زیه‌تێ نه‌كه‌ی، فره زانێگه
نه گه‌ورا بوودن، نه خۆسه‌ێگ دێرێ
خوه‌ش وه حاڵێ بوو، عه‌رووسانێگه
زوڵفه شووڒه‌گه‌ی شانه كردێه
چه‌وێ وه ناخ بهشت هاوردیه
لاوه لاوه لا، بگره‌ی باوش
عه‌رووسانه‌گه‌د خه‌وی بردیه
سه‌با عه‌باسی(ساقی)
